رتبه‌بندی   

امروزه به دلایل متعددی ازجمله تقاضای گسترده برای تحصیلات تکمیلی، سیستم‌های آموزشی نوین، بین‌المللی شدن صنعت آموزش عالی و ایجاد دانشگاه‌های کارآفرین و نوآور رقابت بسیار نزدیکی در این صنعت بوجود آمده است. به طوریکه این رقابت منجر به بهبود کیفیت آموزشی، ارتقاء عملکرد دانشگاه‌ها، توسعه مبتنی بر دانش، دستیابی به منابع بیشتر و جذب سرمایه‌های فکری بهتر شده و در واقع نظام جدیدی از ارزیابی دانشگاه‌ها را که تعیین‌کننده جایگاه آنان بوده ایجاد کرده که به رتبه‌بندی دانشگاه‌ها معروف است. نظام‌های رتبه‌بندی با ایجاد محیط‌های جذاب آموزشی و ایجاد علاقه در میان دانشگاه‌ها برای حرکت به سمت همکاری‌های بین‌المللی، ابزار سودمندی به شمار می‌روند. این نظام‌ها با ایجاد فرصت‌هایی به‌منظور بهبود و ازبین‌بردن نقاط ضعف مؤسسه‌های دانشگاهی و علمی، به رفع کاستی‌های موجود در سیستم آموزشی پرداخته‌اند. آشنایی با نظام‌های رتبه‌بندی و شاخص‌های آن از ضروریات اجتناب‌ناپذیر در تدوین برنامه راهبردی دانشگاه‌ها است.

   رتبه‌بندی دانشگاه‌ها بر اساس معیارها و شاخص‌های مختلفی انجام می‌شود. ازجمله آن‌ها می‌توان به معیارهای پژوهشی، آموزشی، وجهه بین‌المللی، تسهیلات، امکانات و فعالیت‌های اجتماعی، اقتصادی اشاره کرد. دانشگاه‌هایی که در این رتبه‌بندی قرار می‌گیرند مشخصات و شاخص‌های لازم برای رشد و پیشرفت کشور را دارند.

اهداف نظام‌های رتبه‌بندی:

• کمک به افزایش آگاهی دانشجویان برای مقایسه مؤسسه‌های باکیفیت در سراسر جهان و گزینش مؤسسه مناسب برای تحصیل؛

• افزایش انگیزه رقابت سالم میان مؤسسات آموزش عالی؛

• سهولت در تمایزبخشی بیشتر میان انواع مختلف مؤسسات، برنامه‌های آموزشی و انواع رشته‌های تحصیلی؛

• تعیین جایگاه تولید علم در میان مؤسسات آموزش عالی و ترسیم نقاط قوت و ضعف آن‌ها در حوزه‌های موضوعی مختلف.

جایگاه دانشگاه رازی در نظام‌های رتبه‌بندی